พินอิน หรือ ฮั่นหยู่พินอิน (จีนตัวเต็ม: 漢語拼音; จีนตัวย่อ: 汉语拼音; พินอิน: Hànyǔ Pīnyīn แปลว่า การถอดเสียงภาษาจีน) คือระบบในการถ่ายถอดเสียงภาษาจีนมาตรฐาน ด้วยตัวอักษรโรมัน ความหมายของพินอินคือ 'การรวมเสียงเข้าด้วยกัน'
ในภาษาจีนนั้นไม่มี ตัวสระ ตัวสะกด เหมือนภาษาไทย ฉะนั้น จึงต้องนำตัวพินอิน(ตัวอักษรโรมัน) มาแทนในการออกเสียง
ตัวอย่างเช่น คำว่า 我 ตัวพินอินคือ Wǒ ออกเสียงว่า หว่อ
เสียงพยัญชนะในภาษาจีน มีทั้งหมด 23 เสียง ดัง
|
bปัว |
pพัว |
mมัว |
f ฟัว |
|
dเตอ |
tเทอ |
nเนอ |
lเลอ |
|
gเกอ |
kเคอ |
hเฮอ |
|
|
jจี |
qชี |
xซี |
|
|
zจือ |
cชือ |
sซือ |
|
|
zhจรือ |
chชรือ |
shซรือ |
rรยือ |
|
y |
w |
|
|
เสียงสระในภาษาจีน มีทั้งหมด 36 ตัว
|
a |
o |
e |
i |
u |
ü |
|
ai |
ei |
ao |
ou |
an |
en |
|
ang |
eng |
ong |
ia |
ie |
in |
|
iao |
iu |
ian |
iang |
ing |
iong |
|
ua |
uo |
uai |
ui |
uan |
un |
|
uang |
ueng |
üe |
üan |
ün |
er |
เสียงวรรณยุกต์
|
เสียงที่ 1 |
เสียงที่ 2 |
เสียงที่ 3 |
เสียงที่ 4 |
|
ˉ |
/ |
ˇ |
\ |
ตัวอย่างการผสมคำ
|
ตัวอย่างการผสมคำ |
ตัวอย่างการผันเสียงตามวรรณยุกต์ |
|
j+i = ji |
jī จี jíจี๋ jǐ จี่ jì จี้ |
|
h+ao = hao |
hāoฮาว háoหาว hǎoห่าว hàoห้าว |
|
w+o = wo |
wō วอ wó หวอ wǒหว่อ wòว่อ |
|
j+iao = jiao |
jiāo เจียว jiáoเจียว jiǎoเจี่ยว jiàoเจี้ยว |
|
w+ang = wang |
wāngวาง wáng หวาง wǎngหว่าง wàngว่าง |
|
q+i = qi |
qī ชี qí ฉี qǐฉี่ qìชี่ |
หน้าแรก 
